Na een boodschap fiets ik met mijn broodje in de hand naar het dichtstbijzijnde park. Het is een prachtige dag en de zon schijnt heerlijk warm. Ik zoek een bankje op en geniet van mijn broodje als een vrouw met haar zoontje aan komt lopen. Ze gooien broodstukjes voor zich uit om de eenden en vogels om hen heen te voeren.
Het jongetje heeft ongeveer de leeftijd van mijn kleine neefje. Het is een aandoenlijk gezicht om te zien hoe hij het brood in steeds kleinere stukjes scheurt en ongeduldig wacht op een reactie van de vogels.
Ineens zie ik voor me hoe een groep meeuwen in beweging komt. Ze maken cirkels in de lucht en zweven boven het water voordat ze landen op het grasveld voor ons. Gracieus komen ze neer en storten ze zich over elkaar heen op de voor hen geworpen kruimels.
Terwijl er een aantal meeuwen zich te goed doen aan het brood zie ik er ook een aantal steeds voorbij de zon zweven. Het is werkelijk een prachtig gezicht. Met mijn telefoon leg ik vast hoe ze de zon blokkeren waardoor het licht prachtige lijnen rond hun vleugels vormt.
Als de buit op is verdwijnen de meeuwen weer net zo snel als ze gekomen zijn. Ik vraag het jongetje of hij soms nogmaals wat brood wil gooien en laat hem en zijn moeder de foto’s zien die ik net maakte. Hierdoor raakte ik ineens in een leuk gesprek met de moeder van het jongetje.
Al pratend langs het water hebben we het over fotografie, over de nieuwsgierigheid van kinderen en de mooie plekken die we ontdekken nu we door Corona wat bewuster buiten zijn. Voor ik het weet staan we zo een hele tijd te praten. Heerlijk hoe die dingen op een dag als deze kunnen ontstaan.
Hello strangers! Het was leuk om jullie te ontmoeten op deze mooie dag!
